889

فارسي

فارسي

سلطان محمد بن حيدر محمد گونابادي، سلطانعلي(1327)

نستعليق خوش

15

102 گ

گالينگور سبز

22 × 15 گ.

«حمد و سپاس بيرون از حد و قياس بي چند و چوني را سزاست كه ساحت توحيدش را حد و غايت نارواست »

«اميدكه ناظر بديده انصاف نظر فرمايد و حجاب لجاج و تعصب را از روي ديده بردارد، و الحمد لله اولا و آخراً»

مؤلف، اين كتاب را بر پايه هاي عرفان و تصوف با بهره گيري از آيات و احاديث، در چگونگي تحصيل راه سعادت به تحصيل علم و دانش پرداخته و برآنست كه اثبات كند كه فرقه ناجيه عرفاني اثناعشريه مي باشند و ديگران در روز رستاخيز نجات ندارند و در پايان كتاب گروهي از بزرگان علماي شيعه را در عداد صوفيان مي شمارد. اين كتاب در يك مقدمه و دوازده فصل مي باشد بدين تفصيل: مقدمه: در بيان حقيقت انسان و مراتبي كه محتوي است برآن. فصل اول: در فضيلت علم علي الاطلاق و اقسام او. فصل دوم: در فوايد علوم بتفصيل و اينكه كدام يك راجع به آخرت است. فصل سوم: دربيان علمي كه راجع است به آخرت. فصل چهارم: در وجوب طلب علم. فصل پنجم: در تقارن و تلازم علم و عمل. فصل ششم: در محفوظ بودن علم در صدور منيره. فصل هفتم: در وجوب بودن اين عالم در ميان خلق. فصل هشتم: در وجوب طلب علم از صاحبان علم. فصل نهم: در وجوب ايتمام به امام حق منصوب من الله. فصل دهم: در بيان مناقب امام. فصل يازدهم: در آداب رسيدن خدمت علما و مشايخ. فصل دوازدهم: در بيان سبب اختلاف اخبار. خاتمه: در طريقه شيعيان علي بن ابي طالب عليه السلام. , عناوين در متن نوشته نشده و بر فراز صفحه ها با مشكي نوشته اند.

نهم ذي الحجه 1344

1577