814

فارسي

ملا حسن بن عبدالعلي كرماني

1236

ابوالحسن بن عبدالمطلب اردكاني

«حمد بيحد و ثناي بيعد تحفه بارگاه كريمي است كه بهشت فردوس را از براي اهل معرفت بجزئي عبادت و اخلاقي ارزاني داشته»

«و اگر ما كتاب صحبة الابرار خود را بكلمه طيبه و الحمد لله علي ما اولانا ختم كنيم بسي بجا و بسيار بموقع و روا خواهد بود»

بيست و نه مجلس و يك خاتمه است در مواعظ و اخلاق ديني و آداب اسلامي با استفاده از آيات كريمه و احاديث و روايات اهل بيت عليهم السلام و پس از كتاب ديگر مؤلف « زاد المسافرين و معاد المهاجرين » تأليف شده كه در آن از دعاهاي ماه مبارك رمضان استفاده كرده و شرح شده است. در اين كتاب هر يك از مجالس داراي خطبه اي جداگانه مي باشد و به آيه اي شروع شده و پيرامون آن گفتگو مي شود و مؤلف در اثناء مجالس از اشعار خود بسيار مي آورد ، و گويا آن را براي واعظان و اهل منبر تنظيم كرده است تا براي وعظ در روزهاي ماه رمضان از آن استفاده كنند. عناوين اجمالي كتاب چنين است: مجلس اول: در بيان روزه و آداب آن. مجلس دوم: در فضيلت قرآن و ثواب تلاوت آن. مجلس سوم: در فضيلت عقل و مذمت حمق و جهل. مجلس چهارم: در محبت حق و شكر نعمتهاي وي. مجلس پنجم: در ذكر توبه و شرايط آن. مجلس ششم: در ظلم نكردن بزير دست خود. مجلس هفتم: در نماز و روزه و زكات و خمس. مجلس هشتم: در ترحم بر يتيم و ثواب اطعام طعام. مجلس نهم: در براهين اصول دين. مجلس دهم: در توكل و بعضي آداب تجارت. مجلس يازدهم: در فضيلت احسان. مجلس دوازدهم: در فضيلت عدل و قناعت. مجلس سيزدهم: در تطهير از نجاست و صبر بر بلا. مجلس چهاردهم: در بيان گناهان كبيره. مجلس پانزدهم: در معني شرح صدر. مجلس شانزدهم: در همنشين خوب و بد. مجلس هفدهم: در بيان صالح اعمال. مجلس هجدهم: در فضيلت وقت سحر. مجلس نوزدهم: در ذكر بهشت و جهنم. مجلس بيستم: در مذمت شيطان. مجلس بيست ويكم: در مذمت كساني كه شب قدر آمرزيده نمي شوند. مجلس بيست ودوم: در گناهان اعضاي هفتگانه. مجلس بيست و سوم: در موعظه نفس اماره. مجلس بيست و چهارم: در بيان بعضي مستحبات و مكروهات. مجلس بيست و پنجم: در خوبان و بدان مردمان. مجلس بيست و ششم: در بعضي از صفات بندگان شايسته. مجلس بيست و هفتم: در فضيلت دعا و كيفيت توسل. مجلس بيست و هشتم: در اغتنام بقيه عمر. مجلس بيست و نهم: در شرايط قبولي روزه. خاتمه: در ذكر عيد اضحي و فطر.

اردكاني، ابوالحسن بن عبدالمطلب، كاتب

1556