1313

فارسي

ميرزا عبدالرسول بن حسن زنوزي خوئي(1263)

نستعليق

14 س

167 گ

عناوين شنگرف

جلد تيماج مشكي.

21 × 17 س م.

« حمد و ستايش خداوندي را سزاست كه مداد علما را به دماء شهدا بياراست و شكر و نيايش بيچون و چندي را بجاست »، باز اين فغان و غلغله اندر زمانه چيست***اين آتش زبان فنا را زبانه چيست مرغان باغ برده چرا سر بزير پر***درمانده جمله ازطلب آب و دانه چيست

همه قصيده ها و قطعه هاي اين ديوان كه حدود هزار و سيصد بيت است در شهادت حضرت امام حسين عليه السلام و واقعه كربلا و اسارت اهل بيت به كوفه و شام سروده شده است، با ديباچه اي به نثر از خود زنوزي. , بعضي صفحه ها متن و حاشيه نوشته شده است،

نزديك عصر سراينده

2346