1233

فارسي

حاج سلطان محمد بن حيدر محمد سلطانعلي شاه گنابادي(1327)

ابوتراب بن فضل الله بن محمد باقر كاشاني

نستعليق نيكو

14 س

146 گ

جلد مقوائي عطف پارچه

22 × 5/17 س م.

« سپاس بيقياس خداوندي را سزاست كه نوربخش دلهاي اولياست و بشارت ده پيروان آنهاست »

« و ديگران را بفتنه و ضلالت انداخته و باعث بدنامي نكوكاران گرديده اند، هذا آخرما اردت جمعه و تأليفه.. »

در اوصاف مؤمن و شيعه و فرق بين اين دو و آيات و رواياتي كه متضمن بعضي از فضائل شيعه حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مي باشد با آوردن مطالبي راجع به ذكر و بعضي از آداب تصوف،مشتمل بر يك مقدمه و دوازده باب و يك خاتمه و بروز بيست و پنجم ربيع المولود 1325 بپايان رسيده است. فهرست مطالب كتاب چنين است: مقدمه:در بيان معني شيعه. باب اول:در مناقب مؤمن و شيعه. باب دوم:در بشارات به مؤمن. باب سوم:در اقسام مؤمن و شيعه. باب چهارم:در اوصاف شيعه كه مأخوذ از شعاع است. باب پنجم:در ابتلاء مؤمن بأنواع بليتها. باب ششم:در ولايات و مراتب آن و حقيقت آن. باب هفتم:در حقيقت انبيا و اوصاف آن بزرگواران. باب هشتم:در فضيلت ذكر كه بتلقين صاحب اجازه باشد. باب نهم:در ذكر خفي و فضيلت آن. باب دهم:در بيان ذكر مصطلح صوفيه. باب يازدهم:در اوصافي كه بايد مؤمن بدان موصوف باشد. باب دوازدهم:در بيان شريعت و طريقت و حقيقت. خاتمه:در احوال بعضي از بزرگان و اقوال مفيده. , نيمه اول كتاب در حواشي تصحيح شده است،

كاشاني، ابوتراب بن فضل الله بن محمد باقر، كاتب

روز جمعه هفدهم ربيع المولود 1332

2246