تاثير هشت هفته تمرين درآب بر عوامل متابوليك، تركيب بدن، كيفيت خواب و كمردرد در زنان باردار مبتلا به ديابت بارداري

Introduction: The definition of gestational diabetes mellitus (GDM) is any degree of glucose intolerance with onset o‎r first recognition during pregnancy. This study was conducted with the aim of investigating the effect of eight weeks of aquatic training on metabolic facto‎rs , body composition , sleep quality an‎d back pain in pregnant women with gestational diabetes mellitus. Methodology: 21 pregnant women with type 2 diabetes (age=31.05±3.84 years an‎d BMI=26.76±2.92 kg/m2) voluntarily participated in this study. The participants were ran‎domly divided into 1) training group (n=10) an‎d 2) control group (n=11). Anthropometric indices of height, weight, body fat percentage (caliper subcutaneous fat measurement) were measured. Also, sleep quality, back pain an‎d pelvic girdle pain questionnaires were completed by each participant. Then blood samples were taken to measure insulin, fasting blood glucose, insulin resistance an‎d glycosylated hemoglobin (HbA1C) befo‎re an‎d after the training period. The program of combined training in water was carried out fo‎r six weeks (frequency of three sessions per week). Fo‎r data analysis, the difference between groups was examined through ANCOVA test. Also, a significance level of less than 0.05 was considered. Findings: After 8 weeks of intervention, significant decrease in body fat percentage (p=0.001), body mass index (p=0.001), fasting blood glucose (p=0.001), blood insulin (p=0.001), insulin resistance (p=0.001), glycosylated hemoglobin (p=0.001), back pain (p=0.001) an‎d pelvic girdle pain were observed in the training group compared to the control group (p=0.044). Also, a significant increase in sleep quality was observed in the training group compared to the control group (p=0.001). Conclusion: The results of the present study showed that participation in combined training in water improves insulin resistance, fasting blood glucose an‎d glycosylated hemoglobin in pregnant women with type 2 diabetes. Therefo‎re, training in water can be a suitable alternative fo‎r this group of people due to the removal of weight bearing effects.

تمرين در آب , ديابت بارداري , زنان باردار , مقاومت انسولين

The effect of eight weeks of aquatic training on metabolic factors, body composition, sleep quality an‎d back pain in pregnant women with gestational diabetes mellitus

فيزيولوژي ورزش

مقدمه: ديابت بارداري هر درجه اي از عدم تحمل گلوكز با شروع يا اولين تشخيص در دوران بارداري است. اين مطالعه با هدف ارزيابي اثر تمرينات ورزشي درآب بر عوامل متابوليك، تركيب بدن، كيفيت خواب و كمردرد در زنان باردار مبتلا به ديابت بارداري انجام شد. روش شناسي: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني تصادفي كنترل شده است. جامعه آماري شامل كليه زنان باردار مبتلا به ديابت بارداري (ميانگين سن: 84/3±05/31؛ شاخص توده بدن: 92/2±76/26) مراجعه كننده به كلينيك ها و مطب هاي خصوصي شهر اصفهان بود. تعداد 21 زن باردار به صورت داوطلبانه انتخاب و سپس بصورت تصادفي در دو گروه: تمرين (10 نفر) و كنترل (11 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرين شامل تمرين تركيبي در آب سه جلسه در هفته، 60-45 دقيقه به مدت هشت هفته بود. متغيرهاي تن سنجي (قد، وزن، شاخص توده بدن، درصد چربي بدن با استفاده از كاليپر هارپندن)، پرسشنامه كيفيت خواب، درد كمر، درد كمربند لگني و عوامل متابوليكي (گلوكز خون ناشتا، انسولين، مقاومت انسولين و هموگلوبين گليكوزيله شده) قبل و بعد از دوره مداخله اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از تجزيه و تحليل كوواريانس در سطح معني داري كمتر از 05/0 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: پس از هشت هفته مداخله، كاهش معني داري در درصد چربي بدن (001/0=p)، گلوكز خون ناشتا (001/0=p)، انسولين خون (001/0=p)، مقاومت انسوليني (001/0=p)، هموگلوبين گليكوزيله شده (001/0=p)، درد كمر (001/0=p) و درد كمربند لگني (044/0=p) در گروه تمرين نسبت به گروه كنترل مشاهده شد. همچنين، افزايش معني دار كيفيت خواب در گروه تمرين نسبت به گروه كنترل مشاهده شد (001/0=p). نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه شركت در فعاليت هاي ورزشي تمرين تركيبي مبتني بر آب سبب بهبود مقاومت انسولين، گلوكز خون ناشتا و هموگلوبين گليكوزيله شده در زنان باردار مبتلا به ديابت بارداري مي شود. بنابراين، تمرين در آب به دليل حذف آثار تحمل وزن مي تواند جايگزين مناسب براي اين دسته از افراد جامعه باشد.

5