اثر 8 هفته تمرينات مقاومتي و تحريك الكتريكي عضلاني كل بدن روي بيان miR-4772 و miR-935 و برخي شاخص‌هاي فيزيولوژيكي در مردان داراي اضافه‌وزن و چاق

مقدمه: تمرينات تحريك الكتريكي عضلات كل بدن (WB-EMS) يكي از روش‌هاي نوين براي بهبود تركيب بدن و قدرت عضلاني از جنبه صرفه‌جويي زماني مطرح هستند. هدف كلي اين مطالعه بررسي اثر يك دوره تمرينات مقاومتي و WB-EMS روي بيان miR-4772 و miR-935 و برخي شاخص‌هاي فيزيولوژيكي در مردان ميانسال داراي اضافه‌وزن و چاقي بود. روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون بود. تعداد 45 مرد داراي اضافه‌وزن و چاق به شكل تصادفي جفت شده در سه‌گروه WB-EMS (15= n ; (kg/m2) 14/ 31BMI=)، تمرينات مقاومتي (15=; (kg/m2) n 4/ 29BMI=) وكنترل (15=; (kg/m2) n 95/ 30BMI=) تقسيم شدند. مداخلات (85 هرتز 6 ثانيه تحريك و 4 ثانيه استراحت ، همزمان با اجراي تمرين با شدت 45-60 درصد حداكثر تلاش براي گروه WB-EMS و در مقابل انجام تمرين با شدت 85-75 درصد 1RM در 2-3 ست و 8-6 تكرار براي گروه مقاومتي) به مدت هشت هفته سه جلسه‌اي انجام شد. سنجش بيان miR-4772 و miR-935 به روش Real-Time PCR ، اندازه‌گيري‌هاي تركيب بدن بوسيله چين پوستي، پروفايل ليپيدي، قندخون ناشتا، انسولين به وسله نمونه گيري خون، قدرت عضلاني دستگاه بايودكس و تعادل ايستا به وسيله دستگاه فوت اسكن درپيش -پس‌آزمون انجام شد. از آزمون تحليل كوواريانس براي آزمون فرضيه‌هاي تحقيق و از آزمون شاپيرو ويلك براي تعيين توزيع طبيعي داده¬ها استفاده شد. سطح معني‌داري براي آزمون فرضيه‌هاي تحقيق 05/ 0 ≥Pدر نظر گرفته شد. يافته‌ها: تحليل آماري داده‌ها نشان داد كه اختلاف معني‌داري در بيان ژن miR-4772 و miR-935 بين گروه‌هاي پژوهش طي هشت هفته وجود نداشت (05/ 0<‎p). اختلاف معني‌داري در شاخص‌هاي تري گليسيريد، كلسترول خون، ليپوپروتئين پر چگال، قند خون ناشتا، سطح انسولين، اوج گشتاور عضلات و چربي بدن گروه‌هاي تمريني با گروه كنترل مشاهده شد (05/ 0‎>p)، اما تفاوتي بين گروه‌هاي تمريني وجود نداشت. همچنين بهبود معني‌داري در شاخص‌هاي ليپوپروتئين كم‌چگال وتعادل ايستا صرفا براي گروه تمرينات مقاومتي نسبت به گروه كنترل مشاهده شد (05/ 0‎>p) و تفاوتي ميان گروه WB-EMS و گروه كنترل مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: يافته ها نشان دادكه پس از يك دوره تمرينات هشت‌هفته‌اي، هر دو روش تمريني WB-EMS و تمرينات مقاومتي مي‌توانند به طور مثبت بر پروفايل ليپيدي، سطح گلوكز و حساسيت به انسولين و همچنين تركيب بدن و قدرت عضلاني تأثير داشته باشند. هرچند بهبود عملكرد عضلاني و تعادل ايستا در گروه تمرين مقاومتي نسبت به ديگر گروه‌ها ملموس‌تر بود. درنتيجه انتخاب بين اين دو روش تمريني بايد بر اساس ترجيحات فردي، قابليت‌هاي فيزيكي و اهداف سلامتي خاص هدايت شود.

WB-EMS , muscle strength , body composition , gene expression , lipids , Resistance training

Impact of Eight-Week Whole-Body Electromyostimulation versus Resistance Training on miR-4772 an‎d miR-935 expression an‎d some physiological indicators in men with overweight/obesity

فيزيولوژي ورزش

Background: Whole Body Electrical Muscle Stimulation (WB-EMS ) exercises are a new, time-saving way to create changes in body composition an‎d muscle strength. The aim of this study was to investigate the effectiveness of resistance training an‎d whole body electrical muscle stimulation on expression of miR-4772 an‎d miR-935 an‎d some physiological indicators in men with overweight/ obesity. Methods: The present study was a semi-experimental study with a pre-post test design. Forty-five overweight an‎d obese men were ran‎domly divided into three groups: WB-EMS (n=15; BMI=14.31(kg/m2), resistance training (n=15; BMI=29.4 (kg/m2), an‎d control (n=15; BMI=30.95 (kg/m2). The interventions, consisting of 85 Hz stimulation for 6 seconds followed by 4 seconds of rest at an intensity of 45-60% of maximum effort for the WB-EMS group, an‎d 85-75% of one-repetition maximum for the resistance group, were conducted over a period of eight weeks with three sessions per week, involving 2-3 sets an‎d 6-8 repetitions. Assessments of miR-4772 an‎d miR-935 expression, body composition, lipid profile, fasting blood glucose, insulin levels, muscle strength, an‎d static balance were performed during both pre- an‎d post-testing phases. The analysis of covariance statistic was employed to eva‎luate the research hypotheses, while the Shapiro-Wilk test was utilized to ascertain the normality of the data distribution. A significance threshold of p≤0.05 was established for hypothesis testing. Results: There was no significant difference in miR-4772 an‎d miR-935 gene expression between the study groups over eight weeks (p<‎0. 05). A significant differences in triglyceride, blood cholesterol, fasting blood sugar, insulin levels, peak muscle torque, an‎d body fat was observed in the training groups compared to the control group (p<‎0. 05), but there was no difference between the training groups. Also, a significant improvement in low-density lipoprotein an‎d static balance indices was observed only for the resistance training group compared to the control group (p<‎0.05), an‎d no difference was observed between the WB-EMS group an‎d the control group. Conclusions: It was shown that after an eight-week training period, both WB-EMS an‎d resistance training methods could positively affect lipid profiles, glucose levels, an‎d insulin sensitivity, as well as body composition an‎d muscle strength. However, improvements in muscle function an‎d static balance were more pronounced in the resistance training group than in the other groups. As a result, the choice between these two training methods should be guided by individual preferences, physical capabilities, an‎d specific health goals.

5