تعيين اثربخشي فيليال تراپي مبتني بر مدرسه بر بهبود كيفيت تعامل والد-كودك و معلم-دانش آموز در دانش آموزان پسر داراي مشكلات هيجاني رفتاري پايه اول ابتدايي

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي فيليال تراپي مبتني بر مدرسه بر بهبود كيفيت تعامل والد-كودك و معلم-دانش آموز در دانش آموزان پسر داراي مشكلات هيجاني رفتاري پايه اول ابتدايي انجام شد. اين پژوهش يك مطالعه شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون و گروه گواه بود.از ميان مدارس ابتدايي پسرانه شهر اصفهان به صورت تصادفي خوشه‌اي يك مدرسه انتخاب شد و از ميان دانش آموزان پسر پايه اول اين مدرسه تعداد 30 نفر از دانش آموزاني كه بر اساس غربال گري صورت گرفته بر اساس پرسشنامه نظام سنجش مبتني بر تجربه آخنباخ(2001) داراي نمره لازم براي شركت در طرح پژوهشي ويژه دانش آموزان پسر پايه اول ابتدايي داراي مشكلات هيجاني رفتار‌ي بودند، به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفي و مساوي در دو گروه آزمايش و كنترل(هر گروه 15 نفر) جايگزين شدند. از معلمان و والدين اين افراد دعوت به همكاري شد . والدين گروه آزمايش در جلسات فيليال تراپي ويژه والدين به صورت هفتگي به مدت 90 دقيقه شركت كردند و جلسات معمان نيز در در همين مدت به صورت دو هفته يكبار به مدت 90 دقيقه برگزار شد. ابزار سنجش مقياس روابط والد-كودك پيانتا(1994) و پرسشنامه ارتباط معلم-دانش آموز پيانتا(2001) بود.به منظور تجزيه و تحليل داده¬هاي حاصل از پرسشنامه¬هاي پژوهش با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيره از نرم افزار SPSS 27 و از دو سطح آماري استفاده شد.يافته‌هاي به دست آمده حاكي از آن بود كه فيليال تراپي مبتني بر مدرسه بر بهبود كيفيت تعامل والد-كودك اثر مثبت و معناداري داشت(P<‎0/05)، حال آنكه اين روش درمان بر بهبود كيفيت تعامل معلم-دانش آموز اثر معناداري نداشت(P<‎0/05).بنابراين نتيجه گيري ميشود كه بازي درماني به شيوه فيليال به دليل بهبود روابط والد كودك بر كيفيت تعامل آن‌ها اثرگذار بوده است اما به دليل اينكه تعامل در گذر زمان نياز به بررسي دارد و همچنين معلمان به سبب مشغله كاري و كمبود وقت كمتر با اين شيوه پيش رفتند اين روش درماني در بهبود كيفيت تعامل آن‌ها اثرگذار نبود.

Emotional Behavioral Problems , School-Based Filial Therapy , Parent-Child Interaction , Teacher-Student Interaction

Effectiveness of school-based filial therapy on improving the quality of parent-child an‎d teacher-student interaction in male students with emotional-behavioral problems

روان شناسي

The present study aimed to investigate the effectiveness of school-based filial therapy on improving the quality of parent-child an‎d teacher-student interaction in male students with emotional-behavioral problems in the first grade of elementary school. This study was a quasi-experimental study with a pre-test-post-test design an‎d a control group. One school was selec‎ted from among the boysʹ elementary schools in Isfahan city by cluster ran‎dom sampling, an‎d from among the first grade male students of this school, 30 students who, based on the screening conducted based on the Achenbach Experience-Based Assessment System questionnaire (2001), had the necessary score to participate in a research project specifically for male students with emotional-behavioral problems in the first grade of elementary school were selec‎ted as a sample an‎d were ran‎domly an‎d equally divided into two experimental an‎d control groups (15 students in each group). Teachers an‎d parents of these individuals were invited to cooperate. Parents in the experimental group participated in weekly filial therapy sessions for parents for 90 minutes, an‎d mentoring sessions were also held for 90 minutes every two weeks during the same period. The measuring instruments were Piantaʹs Parent-Child Relationship Scale (1994) an‎d Piantaʹs Teacher-Student Relationship Questionnaire (2001). In order to analyze the data obtained from the research questionnaires, multivariate analysis of covariance was used using SPSS 27 software an‎d two statistical levels. The findings indicated that school-based filial therapy had a positive an‎d significant effect on improving the quality of parent-child interaction (P<‎0.05), while this treatment method did not have a significant effect on improving the quality of teacher-student interaction (P<‎0.05). Therefore, it is concluded that filial play therapy was effective in improving the quality of parent-child interaction due to improving parent-child relationships, but because the interaction needs to be examined over time an‎d also because teachers were less likely to use this method due to their busy work an‎d lack of time, this treatment method was not effective in improving the quality of their interaction.

5