24410

LAW2 394

كارشناسي ارشد

حقوق خصوصي

علوم اداري و اقتصاد

06/11/1403

70 ص.

دكتر محمدمهدي الشريف

اجاره اشخاص، , عقد تمليكي،. , عقد عهدي، , مالكيت منفعت

تحليل تمليكي يا عهدي بودن ماهيت اجاره اشخاص يكي از مباحث پيچيده در نظام حقوقي ايران و فقه اماميه است. اين مطالعه به بررسي ماهيت عقد اجاره اشخاص و تحليل‌هاي مختلف موجود در خصوص «تمليكي» يا «عهدي» بودن آن مي‌پردازد. اجاره به‌عنوان يك عقد معوض و دوسويه، در نظام حقوقي ايران طبق ماده 466 قانون مدني به‌صورت تمليكي تعريف شده است، به اين معنا كه منفعت عمل اجير به مستأجر منتقل مي‌شود. با اين حال، برخي از حقوق‌دانان و تحليل‌گران معتقدند كه اجاره اشخاص ماهيت عهدي دارد، به اين معني كه اجير تنها به انجام تعهدات خود موظف است و منفعت عمل به مستأجر منتقل نمي‌شود. در اين پايان‌نامه، ضمن بررسي مباني قانوني و فقهي اجاره اشخاص، دلايل موجود براي تمليكي بودن اين عقد و آثار مترتب بر آن از جمله وضعيت معاملات اجير در هر يك از اين دو ديدگاه مورد تحليل قرار مي‌گيرد. تحقيقات اين پايان‌نامه بر اساس مطالعات گسترده در منابع فقهي و حقوقي صورت گرفته و تلاش شده است تا با استفاده از روش‌هاي تحليلي و تطبيقي، به يك نتيجه‌گيري روشن و مستدل در مورد ماهيت اين عقد دست يابيم. به طور خاص، سعي شده است تا تفاوت‌هاي ميان رويكردهاي عهدي و تمليكي به خوبي مشخص شود و نتايج حاصل از اين تحليل‌ها براي بهبود و توسعه قوانين مرتبط با اجاره اشخاص در نظام حقوقي ايران ارائه گردد.

Hiring of persons, . , Promissory contract, , Alienative contract, , Ownership

Analysis Promissory or Possession Substantive of Hiring of Persons

حقوق

The analysis of whether the nature of personal service contracts is proprietary or contractual is a complex issue in the Iranian legal system and Islamic jurisprudence. This study examines the nature of the contract of personal service and the various perspectives regarding its classification as proprietary or contractual. In Iranian law, according to Article 466 of the Civil Code, lease agreements are defined as proprietary, meaning that the benefit of the workerʹs services is transferred to the employer. However, some legal scholars argue that personal service contracts are of a contractual nature, meaning that the worker is merely obliged to fulfill their duties, and the benefit of their services is not transferred to the employer. This thesis analyzes the legal and jurisprudential foundations of personal service contracts, presenting arguments in favor of their proprietary nature and examining the implications of such a classification. The research is based on extensive studies of legal and jurisprudential sources and employs analytical and comparative methods to reach a clear and well-reasoned conclusion regarding the nature of these contracts. Specifically, the study seeks to clearly distinguish between the proprietary and contractual perspectives and to provide insights that can enhance and develop the laws related to personal service contracts within the Iranian legal system. This research serves as a valuable reference for legal scholars, legislators, and other interested parties in the fields of law and Islamic jurisprudence, offering guidance for the precise interpretation and implementation of relevant laws. Additionally, given the social and ethical significance of this issue, the findings of this study can contribute significantly to the protection of human rights and the prevention of potential abuses in personal service contracts.

5