24383

PHI2 484

كارشناسي ارشد

فلسفه

ادبيات و علوم انساني

دي ماه 1403

68 ص.

دكتر سعيد بيناي مطلق

دكتر رضا كورنگ بهشتي

پروكلوس , شر , وجود جانبي , مشيت ‌الهي , فقدان‌ خير

اين پژوهش به مطالعه و تحليل مسئله شر و نسبت آن با مشيت الهي با تكيه بر رساله در باب وجود شرور (On the Existence of Evils) از پروكلوس مي‌پردازد. پروكلوس در اين رساله به‌طور خاص به پرسش‌هاي اساسي پيرامون وجود شر و جايگاه آن در جهان از منظر فلسفي پاسخ مي‌دهد. او شر را نه به‌عنوان وجود مستقل بلكه به‌عنوان وجود جانبي درنظر مي‌گيرد كه تنها در پيوند با خير و كمال قابل فهم است. از نظر پروكلوس، شر به‌واسطه فقدان‌ خير در برخي موجودات پديدار مي‌شود. براساس نظريه پروكلوس، شر كمبودي است كه درنسبت با خير نمايان مي‌شود. اين ديدگاه در چهارچوب مشيت ‌الهي داراي اهميت است، چرا كه درنظر پروكلوس، خداوند به‌عنوان خير مطلق، همه چيز را از حيث خير خلق كرده است و وجود شر از منظر فلسفي نتيجه ناتواني موجودات و عدم‌ دستيابي آن‌ها به خير است. به‌عبارت ديگر، شر نمي‌تواند مغاير بامشيت الهي باشد، بلكه خود درنهايت به تكامل و تحقق ‌خير منتهي مي‌شود. تحليل و تببين ديدگاه پروكلوس منجربه درك عميق‌تري از مسئله ‌شر و جايگاه آن در فلسفه نوافلاطوني مي‌شود. هدف اين پژوهش نيز همين است.

Proclus , Evil , Parypostasis (παρυπόστασις) , Providence , Privation of the Good

Study and Analysis of the Problem of Evil and its Relation to Divine Providence, based on Proclusʹ Treatise On the Existence of Evils

فلسفه

This research studies and analyses the problem of evil and its relation to divine providence, focusing on Proclusʹs treatise On the Existence of Evils. In this treatise, Proclus specifically addresses fundamental philosophical questions regarding the existence of evil and its place in the world. He considers evil not as an independent entity but as parypostasis (παρυπόστασις), comprehensible only in connection with divine goodness and perfection. According to Proclus, evil arises due to the privation of the good in certain beings. Based on Proclusʹs theory, evil is a deficiency that becomes apparent in relation to good. This perspective holds significant importance within the framework of divine providence because, in Proclusʹs view, God, as the absolute Good, creates everything in terms of goodness, and the existence of evil, from a philosophical standpoint, results from the incapacity of beings to attain the good. In other words, evil cannot contradict divine providence; rather, it ultimately leads to the realization and fulfillment of good. Consequently, analysis and elucidating Proclusʹs perspective provide a deeper understanding of the problem of evil and its position in Neoplatonic philosophy.

4