24303

POL2 351

كارشناسي ارشد

علوم سياسي

علوم اداري و اقتصاد

1403/10/26

136 ص.

حميد نساج

عليرضا آقاحسيني

مارتين هايدگر , سيدحسين نصر , مدرنيته , سنت , مطالعه‌ي تطبيقي , اومانيسم , امر قدسي , دازاين

اگرچه پيرامون آغاز، كيفيت و ماهيت مدرنيته در ميان اهل نظر تفاوت‌هايي وجود دارد اما امروز اين دانش‌واژه تبديل به واقعيت و گفتمان غيرقابل انكاري شده كه نمي‌توان آن را ناديده گرفت. مدرنيته را مي‌توان سرنوشت محتوم بشر و نوعي حوالت تاريخي به حساب آورد كه همگان آن‌را تجربه كرده يا مي‌كنند. اما اين صورت‌بندي، فرماسيون و گفتمان به قدر تثبيت هژمنوتيك خود، منتقدان و مخالفان سرسختي نيز دارد كه به نقد آن پرداخته‌اند. منتقداني كه از درون يا بيرون اين گفتمان به نقد آن پرداخته‌ و تمام سعي خود را بر آشكار نمودن نقايص و ضعف‌ها و چه بسا ابطال داعيه‌هاي جهان‌شمول آن نهاده‌اند. تا جايي كه احتمال تبديل گفتمان مدرنيته به يك حوزه‌ي گفتمان‌گونگي، امري محتمل و يا در حال وقوع به نظر مي‌رسد. در اين ميان مارتين هايدگر فيلسوف بزرگ آلماني و معاصر و سيد حسين نصر انديشمند ايراني‌تبار و سنت‌گراي زمانه‌ي ما، دو متفكري هستند كه از منظر و گفتمان پديدارشناسي و سنت‌گرايي به نقد مدرنيته مي‌پردازند و هر كدام به عنوان نمايندگان برجسته‌ي جريان گفتماني خود در خصوص مدرنيته و نقد آن سخنان جدي و تحليل‌هاي مهم و دوران‌سازي ارائه نموده‌اند. هايدگر با نقد وجودشناسانه و اين نكته كه مدرنيته و انديشه‌ي مدرن منجر به فراموشي هستي و بي‌جهاني انسان شده با رويكردي هلنيستي و از درون و سيد حسين نصر به اين استناد كه مدرنيته انسان را از حقيقت و امر مقدس دور كرده با رويكردي خدامحور و غايت‌گرايانه و از بيرون، به نقد مدرنيته و انديشه‌ي ملهم از آن مي‌پردازند. اگر چه اين دو انديشمند در نقد مدرنيته هم‌دل و هم‌زبان هستند و هر دو مدرنيته را قابل نقد و گاه رد مي‌دانند اما در كنار اين همزباني موضوعي، تفاوت‌هاي اساسي‌اي نيز در ديدگاه‌هاي آن‌ها وجود دارد كه نمايان‌گر مبادي و مباني متفاوت انديشه‌ و قصديت آن‌هاست. هايدگر در سنت انديشه‌ي غربي با نقد مدرنيته به تداوم اين سنت تا انكشاف حوالت تاريخي ديگر و سيدحسين نصر از منظر سنت‌گرايي به انقطاع اين شرّ مطلق و بازگشتي جاودانه مي‌انديشند.

Martin Heidegger , Seyyed Hossein Nasr , , Modernity , Tradition , Comparative Study , Humanism , the Sacred , Dasein

A Comparative Analysis of the Thoughts of Martin Heidegger and Seyyed Hossein Nasr with an Emphasis on the Critique of Modernity

علوم سياسي

Although there are differences among theorists regarding the beginning, quality, and nature of modernity, today this term has become an undeniable reality and discourse that cannot be ignored. Modernity can be considered the inevitable destiny of mankind and a kind of historical transition that everyone has experienced or will experience. However, this formulation, formation, and discourse, as much as it has established its hegemonic power, also has its fierce critics and opponents who have criticized it. Critics who have criticized it from within or outside this discourse and have put all their efforts into revealing its shortcomings and weaknesses and perhaps refuting its universal claims. To the extent that the possibility of transforming the discourse of modernity into a field of discursiveness seems probable or is occurring. In this regard, Martin Heidegger, the great German and contemporary philosopher, and Seyyed Hossein Nasr, the Iranian-born and traditionalist thinker of our time, are two thinkers who criticize modernity from the perspective and discourse of phenomenology and traditionalism, and each, as prominent representatives of their own discursive stream, has presented serious statements and important and epoch-making analyses regarding modernity and its criticism. Heidegger criticizes modernity and the thought inspired by it with an ontological critique and the point that modernity and modern thought have led to the forgetting of existence and the worldlessness of man with a Hellenistic approach from within, and Seyyed Hossein Nasr criticizes modernity and the thought inspired by it with a God-centered and teleological approach from without. Although these two thinkers are like-minded and like-minded in their criticism of modernity, and both consider modernity to be subject to criticism and sometimes rejection, along with this thematic similarity, there are also fundamental differences in their views that reflect the different principles and foundations of their thought and intention. Heidegger, in the tradition of Western thought, with his criticism of modernity, thinks of the continuation of this tradition until the development of another historical transition, and Seyyed Hossein Nasr, from the perspective of traditionalism, thinks of the cessation of this absolute evil and an eternal return.

5