24219

SPO3 116

دكتري

رفتار حركتي

علوم ورزشي

1403/10/30

87 ص.

حميد صالحي , مريم نزاكت الحسيني

مولتيپل اسكلروزيس , نظريه اپتيمال , انگيزش دروني , يادگيري حركتي , توانبخشي

با توجه به پيچيدگي بيماري ام اس يك رويكرد جامع براي بهينه سازي نتايج توانبخشي در هر دو حوزه شناختي و حركتي ضروري است. از طرفي، نظريه اپتيمال پيش‌بيني مي‌كند كه سه متغير (حمايت از خودمختاري، انتظارات افزايش‌يافته و تمركز خارجي) يادگيري و عملكرد حركتي را تسهيل مي‌كنند. هدف اين رساله توسعه يك استراتژي توانبخشي براي يادگيري و عملكرد حركتي افراد مبتلا به ام اس با تكيه بر پيشرفت‌هاي اخير در نظريه اپتيمال در دو مطالعه است. براي اين منظور تعداد 64 فرد مبتلا به ام اس (52 خانم و 12 آقا) با مقياس ناتواني متوسط (4-2) به طور تصادفي در يكي از دو گروه اپتيمال يا كنترل با تعداد مساوري از شركت‌كنندگان قرار گرفتند. راهبرد پژوهش در هر دو آزمايش از نوع تجربي بود. در آزمايش اول پس از يك پيش‌آزمون چهار كوششي، در مرحله اكتساب هر يك از آزمودني‌ها 12 كوشش (12×3) از يك تكليف گام برداري را اجرا نمودند. شركت كنندگان گروه اپتيمال در هر يك از سه بلوك اين مرحله، يكي از سه متغير نظريه اپتيمال را دريافت مي‌كردند. شركت كنندگان گروه گواه در شرايط خنثي تمرين كردند. روز بعد شركت‌كنندگان هر دو گروه، 8 كوشش با شرايط خنثي در مراحل يادداري (4×1) و انتقال (4×1) اجرا كردند. در آزمايش دوم شركت كنندگان گروه اپتيمال تحت يك برنامه توانبخشي گام برداري هشت هفته‌اي با شرايط اپتيمال قرار گرفتند. در مقابل، شركت‌كنندگان گروه گواه همين برنامه را بدون ارائه شرايط اپتيمال و در حالت خنثي (طبيعي) دريافت كردند. شركت‌كنندگان هر دو گروه در پيش و پس از مداخله، با ابزارهاي شناختي و حركتي مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته‌هاي آزمايش اول نشان داد ميانگين زمان حركت گروه اپتيمال در مراحل اكتساب ]ميانگين 80/35±80/236 در مقابل 27/40±70/174 (ثانيه)[، يادداري ] 50/15±70/159 در مقابل 30/9±30/69[ و انتقال ] 90/38±10/223 در مقابل 90/14±10/146[ به طور معناداري كمتر از گروه گواه بود (0001/0>P). همچنين يافته‌هاي آزمايش دوم نشان داد گروه اپتيمال در مقايسه با گروه گواه، هم در نتايج حركتي (تعادل و راه‌رفتن) و هم در نتايج روان‌شناختي (خستگي، افسردگي و كيفيت زندگي)، بهبود معناداري نشان داد. بنابراين به نظر مي‌رسد با ادغام عناصر كليدي نظريه اپيمال در برنامه‌هاي توانبخشي، افراد مبتلا به ام اس مي‌توانند به نتايج بهتر و سريع‌تري دست يابند.

Multiple Sclerosis , OPTIMAL Theory , Intrinsic Motivation , Motor Learning , Rehabilitation

Optimizing Motor Learning and Performance in People with Multiple Sclerosis

رفتار حركتي و مديريت ورزش

Given the complexity of MS, a comprehensive approach is necessary to optimize rehabilitation outcomes in both cognitive and motor domains. On the other hand, the OPTIMAL theory predicts that three variables (autonomy support [AS], enhanced expectations [EE], and external focus [EF]) facilitate motor learning and performance. The aim of this thesis is to develop a rehabilitation strategy for motor learning and performance in individuals with MS by building on recent advances in the OPTIMAL theory in two studies. For this purpose, 64 individuals with MS (52 women and 12 men) with a moderate disability scale (2-4) were randomly assigned to one of two optimal or control groups with an equal number of participants. In the first experiment, after a four-trial pre-test, in the acquisition phase, each participant performed 12 trials (3×12) of a stepping task. Participants in the optimal group received one of the three optimal theory variables as a counterbalance in each of the three blocks of this phase. Participants in the control group practiced in neutral conditions. The next day, participants in both groups performed 8 trials with neutral conditions in the retention (1×4) and transfer (1×4) phases. In the second experiment, participants in the optimal group underwent an eight-week stepping rehabilitation program with optimal conditions. In contrast, participants in the control group received the same program without optimal conditions and in a neutral (natural) state. Participants in both groups were assessed with cognitive and motor tools before and after the intervention. The findings of the first experiment showed that the average movement time of the optimal group on acquisition [mean 236.80±35.80 vs. 174.70±40.27 (seconds)], retention [159.70±15.50 vs. 69.30±9.30] and transfer [223.10±38.90 vs. 146.10±14.90] was significantly less than that of the control group (P<.0001). The findings of the second experiment also showed that the optimal group showed significant improvement in both motor outcomes, such as balance and gait, and cognitive outcomes, such as fatigue, depression, and quality of life, compared to the control group. Therefore, it seems that by integrating key elements of the optimal theory into rehabilitation programs, people with MS can achieve better and faster results.

5

گابريلا ولف، تاكهيرو ايواتسوكي