24012

POL2 347

كارشناسي ارشد

علوم سياسي

علوم اداري و اقتصاد

1403/02/25

158

دكتر عليرضا آقاحسيني

گفتمان، , غرب، , غربگرايي، , غربزدگي، , روشنفكري، , بازگشت به خويشتن

غربگرايي يكي از مهم‌ترين مسائلي است كه در طول چند دهه گذشته، فضاي فكري جامعه را تا حد زيادي تحت تأثير قرار داده است. اين پژوهش درصدد پاسخ به اين پرسش هاست كه گفتمان غربگرايي چگونه در ايران ظهور كرد و چرا پس از طي فراز و نشيب هاي متعدد دچار افول شد؟ و اينكه چرا گفتمان غربگرايي در ايران تبديل به گفتمان غربزدگي شد؟ براي پاسخ به اين سؤالات از روش تحليل گفتمان استفاده شده و ظهور و افول گفتمان ها با توجه به اين روش به بحث گذاشته شده است. به عبارت ديگر، با افول گفتمان غربگرايي است كه روشنفكران، گفتمان غربزدگي را در قامت انديشه بازگشت به خويشتن آغاز مي نمايند. دوران قاجار را بايد نقطه آغاز گفتمان غربگرايي در ايران دانست. اين گفتمان در دوره پهلوي اول و دوم شدت و عمق بيشتري يافت و با شكست جنبش ملي شدن صنعت نفت و سر‌خوردگي روشنفكران در فضاي ايجاد شده پس از آن، تبديل به گفتمان غربزدگي شد. شرايط عيني جامعه كه متأثر از نااميدي جريان روشنفكري از حمايت هاي غرب در جريان ملي شدن صنعت نفت بود را بايد توأمان با اثرپذيري متفكران ايراني از جريان انتقادي نسبت به غرب كه توسط مارتين هايدگر مطرح شده بود در نظر گرفت. بر همين اساس، گفتمان غربگرايي به گفتمان غربزدگي تبديل مي گردد. مهم¬ترين مناديان انديشه بازگشت به خويشتن در راستاي گفتمان غربزدگي را مي توان سيد احمد فرديد، جلال آل احمد و علي شريعتي دانست

Discourse, , West, , Westernism, , Westernization, , intellectualism, , return to oneself

The rise and fall of Westernization discourse in contemporary Iran with an emphasis on the nationalization movement of the oil industry

علوم سياسي

Westernization is one of the most important issues that has greatly affected the intellectual atmosphere of the society during the last few decades. This research seeks to answer the question of how the discourse of Westernization emerged in Iran And why did it decline after going through many ups and downs? And why did the discourse of westernization in Iran become the discourse of westernization? To answer these questions, discourse analysis method is used and the rise and fall of discourses are discussed according to this method. In other words, it is with the decline of the discourse of Westernization that the intellectuals begin the discourse of Westernization in the form of the idea of returning to oneself. The Qajar era should be considered as the beginning of the Westernization discourse in Iran. This discourse gained more intensity and depth during the first and second Pahlavi eras, and with the failure of the nationalization movement of the oil industry and the disillusionment of intellectuals in the atmosphere created after that, it became the discourse of Westernization. The objective conditions of the society, which were affected by the intellectual currentʹs disappointment with the support of the West in the nationalization of the oil industry, should be considered together with the impact of Iranian thinkers on the critical current towards the West that was raised by Martin Heidegger. Accordingly, the discourse of Westernization becomes the discourse of Westernization. Seyyed Ahmed Fardid, Jalal Al Ahmed and Ali Shariati can be considered the most important heralds of the idea of returning to oneself in line with the discourse of Westernization.

6