23738

HIS2 549

كارشناسي ارشد

تاريخ - تاريخ ايران باستان

ادبيات و علوم انساني

دي ماه 1402

178 ص.

حميدرضا پاشازانوس

نزهت احمدي

ساسانيان , روابط ايران و چين , چين باستان , تخارستان , هنر ساساني , جاده ابريشم

سابقه ارتباطات گسترده ميان ايران و چين به عهد اشكانيان و ايجاد جاده ابريشم بر مي‌گردد، اين مراودات تجاري،‌ اختصاص به ابريشم نداشته و از طريق مسيرهاي زميني و دريايي، تبادل كالاهاي متعدد ميان دو كشور برقرار بوده است. افزون بر آن حسن روابط سياسي فيمابين، منجر به تبادل سفراي متعدد مابين دو كشور، از دوره هان تا تانگ در چين و هم‌زمان با دوره ساسانيان در ايران مي‌ياشد. از اين‌رو به‌نظر مي‌رسد كه مودت مابين فرمانروايان دو كشور، انگيزه اصلي مهاجرت شاهزادگان ساساني پس از سقوط آخرين سلسله پادشاهي در ايران، به چين بوده است. اين پژوهش بر اساس روش توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي و با مطالعه تطبييقي كتب مورخين ايراني، چيني و غربي و مراجعه به آثار موجود در موزه هاي معتبر انجام شده و هدف از آن، "بررسي آثار و نقوش تزييني هنر ساساني مكشوفه در چين" و دسته بندي آنهاست. عليرغم پيشينه روابط فرهنگي و هنري بين ايران و چين از دوره اشكانيان، بروشني پيداست كه شكوفايي تأثير هنر ايران در چين، به دورۀ ساساني بر مي‌گردد و اين امر ناشي از حسن روابط سياسي فيمابين، تجارت پر سود ابريشم براي دو كشور و تنوع قابل توجه صادرات آثار هنري در اين دوره از ايران به چين بود كه شامل انواع ظروف فلزي، شيشه¬اي و سفالي است كه موجب بازتاب گسترده هنر ساساني بر آثار فلزي و شيشه اي هنرمندان اين كشور گرديد و در كنار آنها بن مايه¬هاي هنري ساساني بر روي مقابر چيني¬ نيز تأثير محسوسي گذارد و مي‌توان اين آثار را در مقابر سلطنتي چين و در بناهايي مانند آتشكده¬ها و مقابر سغدي مكشوفه در مركز، جنوب و شمال غربي چين مشاهده كرد كه نشان آشكاري از نفوذ فرهنگ ايراني در اين كشور است. افزون بر اين موارد، ورود و گسترش ادياني همچون بودايي، زردشتي، مانوي و مسيحي نسطوري توسط مبلغان ايراني در چين نيز از مستندات استمرار حضور فرهنگ ايران، حتي پس از زوال ساسانيان در اين كشور محسوب مي‌شود.

Sasanians , Iran-China relations , Ancient China , Tokharistan , Sasanid art , The Silk Road

Categorizing, Studying and Analyzing of the Sasanian Art Works and Decorative Motifs Discovered in China

تاريخ

The history of extensive communication between Iran and China dates back to the Parthian era and the creation of the Silk Road. These trade relations were not limited to silk and many goods were exchanged between the two countries through land and sea routes. In addition, the good political relations between the two countries led to the exchange of numerous ambassadors from the Han to the Tang period in China, which coincided with the Sassanid period in Iran. Therefore, it seems that friendship between the rulers of the two countries was the main motivation for the migration of the Sassanid princes to China after the fall of the last dynasty in Iran. This research was done based on the descriptive-analytical method and using library sources and by studying the books of Iranian, Chinese and Western historians and referring to the works in the prestigious museums and its purpose is to examine the works and decorative motifs of Sasanian art discovered in China and their classification. Despite the background of cultural and artistic relations between Iran and China from the Parthian period, it is clear that the flourishing influence of Iranian art in China goes back to the Sassanid period, and this is due to the good political relations between the two countries, the profitable silk trade for the two countries, and the diversity of The focus of the export of artworks from Iran to China in this period was that it includes all kinds of metal, glass and pottery vessels, which caused a wide reflection of Sassanid art on the metal and glass works of the artists of this country. And next to them, Sasanian artistic elements have a noticeable impact on Chinese tombs, and these works can be seen in Chinese royal tombs and in buildings such as fire temples and uncovered Sogdian tombs in the center, south and northwest of China. which is a clear sign of the influence of Iranian culture in this country. In addition to these cases, the entry and expansion of religions such as Buddhism, Zoroastrianism, Manichaeism, and Nestorian Christianity by Iranian missionaries in China is also considered as one of the definitive cases of the continuation of the presence of Iranian culture, even after the decline of the Sassanids in this country.

5