23669

BIO2 1021

كارشناسي ارشد

زيست شناسي - فيزيولوژي جانوري

علوم و فناوري‌‌‌هاي زيستي

1402/10/25

69 ص.

مريم نوربخش نيا

CPP , PVT , مورفين , اوركسين , هيپوكامپ , پالس جفتي , موش بزرگ آزمايشگاهي

اوركسين ها پپتيدهايي هستند كه عمدتا از هيپوتالاموس ترشح مي شوند كه ممكن است نقش كليدي در مكانيسم اعتياد به مواد مخدر و رفتارهاي مرتبط با پاداش داشته باشند. بررسي‌ها نشان داده‌اند كه هسته پاراونتريكولار تالاموس (PVT) مغز حاوي تراكم متوسط تا بالا از هر دو گيرنده اوركسين است. اخيراً PVT بهعنوان بخش مهمي از مدارهاي عصبي زمينهساز اعتياد به مواد مخدر بهطور فزاينده‌اي مورد توجه قرار گرفته است هم‌چنين PVT با مناطق بي‌شماري از مغز كه درگير در پاداش و انگيزه‌اند ارتباط برقرار مي‌كند. در اين مطالعه، براي تعيين اثرات اوركسين ها در PVTتالاموس ، تجويز داخل هسته‌اي SB334867 بهعنوان آنتاگونيست گيرنده اوركسين-1 و TCS OX2 29 بهعنوان آنتاگونيست گيرنده اوركسين-2 در بيان و حفظ مورفين القا شده در ترجيح مكان شرطي (CPP) در موش انجام شد. هم‌چنين اثرات اين دو آنتاگونيست (TCS OX2 29وSB334867) بر پالس‌هاي جفتي هيپوكمپ با فاصله زماني 50 ثانيه بعد از شرطي شدن به مورفين مورد بررسي قرار گرفت. ما در صد و هشت موش صحرايي بالغ نژاد ويستار با وزن 200 تا 280 گرم در PVTآن‌ها كانول گذاري كرديم. در طول مرحله شرطي‌سازي 3 روزه، حيوانات روزانه بهصورت زير جلدي مورفين (mg/kg5) دريافت كردند و CPP آن‌ها ثبت شد. دوزهاي مختلف تزريق آنتاگونيست‌هاي اوركسين-1 و اوركسين-2 (2.5، 5، 10 و 20 ميكروگرم / 0.5 ميكروليتر DMSO) قبل از مرحله بيان يعني روز آخر CPP انجام شد. كل دوره CPP پنج روز بود: روز اول،روز آشنايي بود، روز دوم تا چهارم روزهاي يادگيري بودند،روز پنجم ، روز تست بود. بر اساس يافته‌هاي اين تحقيق تزريق آنتاگونيست اوركسين-1 و آنتاگونيست اوركسين-2 در داخل PVT درست قبل از آزمايش CPP، بيان CPP القا شده با مورفين را به صورت معناداري كاهش داد. با اين حال، مهار اين دو نوع گيرنده، در پالس‌هاي جفتي ميزان تحريك پذيري نورون‌ها را تحت تاثير قرار نداند. به نظر مي رسد، اوركسين‌ها را مي‌توان به عنوان يك عامل درماني اميدواركننده در جلوگيري از بيان و حفظ اثرات پاداش‌دهنده مورفين بر افراد وابسته در نظر گرفت.

CPP , PVT , morphine , orexin , hippocampus , paired pulse , rat

The role of orexin-1 and orexin-2 antagonists in the paraventricular nucleus of the thalamus on morphine-induced conditioned place preference and their interaction on hippocampal paired pulses (CA1 area) in the rat

زيست شناسي گياهي و جانوري

Orexins are hypothalamus-derived peptides that may play a key role in drug use and drug-related behaviors. Studies have shown that the paraventricular nuclei of the thalamus have moderate to high density of both orexin receptors. In this study, to determine the function of orexins in paraventricular, nuclear administration of SB34867 as an orexin-1 receptor antagonist and TCS OX2 29 as an orexin-2 receptor antagonist in the expression and maintenance of morphine-induced conditioned place (CPP) in rats. Also, these two antagonists (TCS OX2 29osB34867) were examined in paired pulses of the hippocampus with an interval of 50 seconds after conditioning to morphine. 180 Wistar rats weighing 200-280 grams were used and they were cannulated in the PVT nucleus. During the 3-day conditioning phase, animals received daily subcutaneous injctiom of morphine (5 mg/kg) and their CPP was recorded. Different doses of orexin-1 and orexin-2 antagonists (2.5, 5, 10 and 20 μg/0.5 μl DMSO) were injected before the expression stage, i.e. the day of the last CPP. The CPP procedure was perfoned at 5 days: the first day was the familiarization day, the second to fourth days were the previous days, the fifth day was the test day. Our findings showed that the PVT nucleus injection of orexin-1 antagonist and orexin-2 antagonist just before the CPP test significantly reduced the expression of morphine-induced CPP. However, inhibition of these two types of receptors did not affect the excitability of neurons in paired pulses. It seems that orexins can be considered as a promising therapeutic agent in preventing the expression and maintenance of the rewarding effects of morphine in dependent individuals.

4