-
شماره ركورد
23462
-
شماره راهنما
BIO2 1015
-
نويسنده
عباسي، مولود
-
عنوان
بررسي تنوع درون‌گونه‌اي .Astragalus microphysa Boiss با استفاده از نشانگرهاي ريخت‌شناسي و مولكولي در ايران
-
مقطع تحصيلي
كارشناسي ارشد
-
رشته تحصيلي
زيست شناسي- علوم گياهي- سيستماتيك و بوم شناسي
-
دانشكده
علوم
-
تاريخ دفاع
اسفند ماه 1399
-
صفحه شمار
38 ص.
-
استاد راهنما
حجت اله سعيدي , علي باقري
-
توصيفگر فارسي
A. microphysa , A. callistachys , مطالعات مولكولي , ISSR , ريخت‌شناسي , گون , ايران
-
چكيده فارسي
گون بزرگ‌ترين جنس گياهي در ايران مي‌باشد. اين جنس متعلق به خانواده Fabaceae است. ايران با بيش از 70 بخشه از مهم‌ترين مراكز تنوع زيستي گون مي‌باشد. دو گونه A. microphysa و A. callystachys در بخش Microphysa قرار دارند. گونه A.microphysa Boiss. در مناطق مركزي ايران مانند استان‌هاي اصفهان، كهگيلويه و بوير احمد، چهارمحال و بختياري، لرستان و فارس انتشار دارد. اين‌گونه اندميك اين منطقه مي‌باشد. مطالعه 28 نمونه جمع‌آوري‌شده با استفاده از داده‌هاي ريخت‌شناسي و مولكولي انجام شد. در اين بررسي از 8 آغازگر ISSR جهت مطالعات مولكولي استفاده شد. همه آغازگرهاي استفاده‌شده چندشكلي 100 درصدي نشان دادند. درمجموع 129 باند ايجاد شد كه اندازه آن‌ها در محدوده 200 تا 2000 جفت باز بود. ميزان شباهت ژنتيكي بين گونه‌هاي مورد مطالعه با استفاده از روش UPGMA و بر اساس ضريب جاكارد بررسي شد. در دندروگرام مبتني بر UPGMA نمونه‌ها به‌خوبي از يكديگر تفكيك شدند. اما در مطالعه نمونه‌ها با استفاده از داده‌هاي ريخت‌شناسي نمونه‌ها به‌خوبي از يكديگر تفكيك نشدند. ارزيابي تنوع ژنتيكي نشان داد كه 12 درصد تنوع مربوط به تنوع بين جمعيت‌ها و 88 درصد تنوع مربوط به درون جمعيت‌هاست. وجود تنوع ژنتيكي زياد بين جمعيت‌ها نشان‌دهنده وجود تفاوت‌هاي ژنتيكي زياد افراد درون جمعيت‌هاست. ميانگين Nm حدود 0.1 مي‌باشد كه نشان مي‌دهد جريان ژني بين گونه‌ها به‌ندرت اتفاق مي‌افتد.
-
مندرجات
1 فصل اول مقدمه1
1-1-مقدمه1
1-2-معرفي خانواده Fabaceae2
1-2-1-شرح خانواده Fabaceae3
1-2-2-موقعيت تاكسونوميك خانواده Fabaceae4
1-3-جنس گون Astragalus L.5
1-3-1-اهميت اقتصادي جنس گون6
1-3-2-پراكنش جنس گون6
1-3-3-اختصاصات ريخت شناسي جنس گون Asteragalus8
1-4-شرح بخش Microphysa Bunge10
1-4-1-شرح گونه Astragalus microphysa Boiss.11
1-4-2-شرح گونه Astragalus callystachys Boiss.15
1-5-مطالعات مولكولي DNA17
1-5-1-تنوع ژنتيكي17
1-5-2-نشانگرهاي مولكولي18
1-5-3-نشانگر ISSR18
1-6-اهميت مطالعه تنوع ژنتيكي گونه A. microphysa19
1-6-1-مطالعات مولكولي انجام‌شده در ايران و جهان19
1-7-ضرورت اجراي پژوهش20
1-8-اهداف20
2فصل دوم مواد و روش‌ها21
2-1-نمونه‌برداري21
2-2-مطالعه ريخت شناسي24
2-3-مطالعات مولكولي26
2-3-1-استخراج DNA26
2-4-واكنش‌هاي زنجيره‌اي پليمراز27
2-4-1-غلظت DNA27
2-4-2-آغازگرهاي استفاده‌شده27
2-4-3-مواد لازم جهت واكنش PCR28
2-4-4-دستورالعمل يك واكنش PCR29
2-4-5-مراحل واكنش PCR29
2-4-6-الكتروفورز ژل آگارز31
2-4-7-بررسي باندهاي حاصل از الكتروفورز ژل و توصيف داده‌ها31
2-5-نرم افزارهاي استفاده شده31
2-5-1-نرم افزار NTSYS31
2-5-2-نرم افزار GenAlex32
2-6-روش هاي آماري براي تحليل داده هاي تنوع ژنتيكي33
2-6-1-پارامترهاي ژنتيك جمعيت33
2-6-2-تحليل واريانس مولكولي33
2-6-3-تجزيه خوشه‌اي33
2-6-4-تحليل مختصات اصلي33
3فصل سوم مشاهدات34
3-1-نتايج حاصل از مطالعات ريخت‌شناسي34
3-1-1-اندازه دمگل آذين34
3-1-2-شكل برگچه ها35
3-1-3-كرك در سطح برگ‌ها36
3-1-4-مقايسه اندازه ناو و بال37
3-2-دندروگرام روابط بين افراد بر اساس ضريب تشابه Jacard38
3-3-نتايج حاصل از بررسي‌هاي مولكولي39
3-3-1نتايج حاصل از بعضي آغازگرهاي ISSR39
3-3-2-آغازگر ISSR 81039
3-3-3-آغازگر ISSR 81140
3-3-4مقايسه قطعات توليد شده توسط نشانگرهاي ISSR41
3-4-تجزيه خوشه‌اي42
3-5-تحليل واريانس مولكولي با استفاده از نشانگر ISSR43
3-6-تحليل مؤلفه‌هاي اصلي44
4فصل چهارم بحث46
4-1-مقدمه بحث46
4-2-مطالعات ريخت‌شناسي47
4-3-مطالعات مولكولي47
4-4-تجزيه واريانس مولكولي و بررسي تنوع ژنتيكي بين و درون گونه ها48
4-5-نتيجه‌گيري كلي49
پيشنهادات50
منابع و مأخذ51
فهرست اشكالصفحه
شكل: 1 1 نقشه پراكنش گون در دنيا(مجله طبيعت ايران، جلد 4، شماره 4، مهر-آبان 98، صفحه 26)7
شكل: 1 2 نقشه مناطق مراكز تنوع يابي گون(مجله طبيعت ايران، جلد4، شماره 4، مهر-آبان98، صفحه26)8
شكل: 1 3 تصوير گونه A. microphysa در طبيعت13
شكل: 1 4 تصوير گونه A. microphysa در طبيعت13
شكل: 1 5 نمونه ايزوتيپ A. microphysa در هرباريوم وين(w 0025971)14
شكل: 1 6 نمونه جمع آوري شده A. callistachys در طبيعت16
شكل: 2 1 نقشه پراكنش نمونه هاي جمع آوري شده21
شكل: 2 2 دستگاه PCR30
شكل: 3 1 دمگل آذين كوتاه در A. microphysa34
شكل: 3 2 دمگل آذين كوتاه در A. callistachys35
شكل: 3 3 تصوير نوك تيز برگچه زير لوپ در A. microphysa35
شكل: 3 4 تصوير نوك كند برگچه زير لوپ در نمونه هاي بررسي شده36
شكل: 3 5 برگ داراي كرك هاي مختلط36
شكل: 3 6 برگ داراي كرك هاي خوابيده37
شكل: 3 7 دندروگرام حاصل از داده هاي ريخت شناسي(Ceph=Cephalanthus) (Pty=Ptycophylus) (Mic=Microphysa) (Calli=Callistachys)38
شكل: 3 8 باندهاي حاصل از آغازگر 81039
شكل: 3 9 باندهاي حاصل از آغازگر 81140
شكل: 3 10 دندروگرام تجزيه خوشه اي بخش Microphysa با استفاده از ماركرهاي ISSR (Ceph=Cephalanthus) (Pty= Ptycophilus) (Mic= Microphysa) (Calli= Callistachys)42
شكل: 3 11 درصد واريانس درون و بين جمعيت ها43
شكل: 3 12 پلات دوبعدي PCoA نشان دهنده روابط بين نمونه هاي مطالعه شده از گونه هاي A. microphysa و A. callistachys بر اساس داده هاي مولكولي ISSR (Calli = A. callistachys و Mic = A. microphysa).44
شكل: 3 13پلات دو بعدي PCoA نشان دهنده روابط بين نمونه هاي مطالعه شده از گونه هاي A. microphysa و A. callistachys بر اساس داده هاي ريخت شناسي (Mic=Microphysa) (Calli=Callistachys) (Ceph=Cephalanthus) (Fra=Fragiferus)45
-
توصيفگر لاتين
A. microphysa , A. callistachys , ISSR , Morphology , Astragalus , Iran
-
عنوان لاتين
Study of intraspecific diversity of Astragalus microphysa Boiss. Using morphological and molecular markers
-
گروه آموزشي
زيست شناسي
-
چكيده لاتين
Astragalus L. is the largest genus in the flora of Iran, belonging to the Fabaceae family. Iran, with more than 850 taxa, stands as one of the most important centers of biodiversity. A. microphysa and A. callistachys from sect. Microphysa are distributed in central regions of Iran such as Isfahan, Kohgiloyeh and Boyer-Ahmad, Chaharmahal and Bakhtiyari, Lorestan, and Fars provinces, being endemic to Iran. The study examined 28 collected samples using both morphological and molecular data. Eight ISSR primers were employed for molecular analysis, all of which exhibited 100% polymorphism. A total of 129 bands were generated, ranging in size from 200 to 2000 bp. Genetic similarity among the studied species was evaluated using the UPGMA method based on the Jacard coefficient, revealing distinct separation of samples in the UPGMA-based dendrogram. However, in the examination of specimens, separation was less distinct. Morphological data analysis did not result in clear separation among samples. Assessment of genetic diversity indicated significant variation within populations, accounting for 8% of the total variation. High genetic variation between populations suggests substantial genetic divergence. The mean NM value of approximately 0.1 suggests rare gene flow between species.
-
تعداد فصل ها
4
-
لينک به اين مدرک :
