-
شماره ركورد
21602
-
شماره راهنما
ARA3 89
-
نويسنده
كلانتري، مريم
-
عنوان
مأخذيابي و مقايسه تمثيلات روايي مشترك عربي و فارسي و تحليل عناصر داستاني آنها
-
مقطع تحصيلي
دكتري
-
رشته تحصيلي
زبان و ادبيات عربي
-
دانشكده
زبان هاي خارجي
-
تاريخ دفاع
مرداد ماه 1401
-
صفحه شمار
394ص.
-
استاد راهنما
ابنالرسول , سيد محمدرضا
-
استاد مشاور
سميه حسنعليان
-
كليدواژه فارسي
ادبيات تعليمي , تمثيل , ادبيات تطبيقي , فابل , پارابل , عناصر داستاني
-
چكيده فارسي
مثل و تمثيل با به تصوير كشيدن افكار و عادات ملتهاي مختلف، بيانگر ريشهدار بودن خرَد بشري است و تمثيلات مشترك در ميان فرهنگها نه تنها به همبستگي ملتها و رفع اختلافات و نزاعات كمك ميكند كه نشان از نزديكي نظام فكري و ساختار فرهنگي آنها دارد. از جملهٔ اين تمثيلات، داستانهاي تمثيلي است كه به صورتهاي مختلف از جمله فابل(داستان حيوانات) و پارابل(داستان انسانها) ظهور ميكند. اين روايات كه از قديم در افواه عموم جاري گشته و مورد اقبال قرار گرفته، زيرمجموعهٔ ادبيات تعليمي است. رسالهٔ حاضر بر اساس آثار كهن عربي تا پايان قرن دهم و آثار قديم فارسي به مأخذيابي اين داستانهاي تمثيلي در دو ادبيات فارسي و عربي ميپردازد.
پس از بررسي و مقايسهٔ شباهتها و تفاوتهاي تمثيلات داستاني مشترك در اين دو زبان و نحوهٔ اثرپذيري آنها از يكديگر كه يكي از موضوعات ادبيات تطبيقي به حساب ميآيد، معلوم ميگردد ميزان تأثيرپذيري كدام ادبيات از ديگري بيشتر است و مآخذ قديم در كدام يك از دو فرهنگ عربي و فارسي يافت شده است. همچنين از حيث ساختار و حجم چه تفاوتهايي بين مآخذ فارسي و عربيِ تمثيلات روايي وجود دارد. سپس با نگاهي ساختارشناسانه، عناصر داستاني آنها چون شخصيتپردازي، پيرنگ، گفتوگو، زاويهٔ ديد، لحن تشريح ميشود. از مهمترين نتايج اين بررسي، آن است كه اگرچه طرح داستان در مآخذ عربي و فارسي يكسان پيش نرفته است ولي نويسندگان بر يك نكتهٔ واحد اخلاقي تأكيد دارند و شاعران با الهامگيري از منابع كهن و با استفاده از فن تمثيل مضموني يكسان را با ساختاري متفاوت به نظم كشيده يا به نثر ادبي گزاردهاند. همچنين كتابهاي البيان والتبيين و الحيوان جاحظ (160-255 هجري) را بايد از قديمترين مآخذ تمثيلات رواييِ مشترك ياد كرد.
-
تاريخ نمايه سازي
1401/08/25
-
نام نمايه ساز
اكبري
-
كليدواژه لاتين
Educational Literature , Allegory , Comparative Literature , Fable , Parable , Elements of the Story
-
عنوان لاتين
البحث عن مصادر التمثيلات الروائية المشتركة بين العربية والفارسية وتحليل العناصر القصصية فيها (رؤية مقارنية)
-
گروه آموزشي
زبان و ادبيات عربي
-
چكيده لاتين
Proverb and Allegory which express the thoughts and the habits of different nations indicate the roots of human wisdom and also the common allegories between the cultures not only help the cohesion of the nations and the removal of disputes and conflicts, but also they show the adjacency of intellectual system and cultural structure. Allegorical stories which emerge in various forms such as Fable (animal stories) and Parable (human stories) are among these allegories. These narratives which have long been known in public, are subset of educational literature.
The present dissertation deals with the retrieval of the allegorical narratives both in Persian and Arabic Literature according to the old Arabic works until the end of the tenth century and the old Persian works.
After examining and comparing the similarities and differences of the common fictional allegories in both of these languages and their influence from each other which is one of the topics of comparative literature, it becomes clear which literature has more influence than the other and where can the ancient sources be found in both Arabic and Persian literature. Furthermore, what are the differences between Persian and Arabic sources of narrative allegories in terms of structure and volume.
Then the elements of the story such as characterization, plot, dialogue, perspectives, and tone will be explained with the structural view. One of the most important results of this study is that, although the plot of the story is not the same in Arabic and Persian sources, but the authors emphasize an ethical point and the poets have arranged the same theme with a different structure or literal prose by inspiring the ancient sources and by using the technique of allegory. Moreover, the following books such as Al-Bayan, Al-Tabein, and Al-Haywan Jahez (150-255 after Islam) can be called as the oldest sources of the common allegorical narratives.
-
تعداد فصل ها
5
-
لينک به اين مدرک :